Mηλιές – φράγμα Παναγιώτικο – Μπούφα

Απόσταση: 10,0 χλμ.

Διάρκεια: 4,5 ώρες

Σήμανση: κόκκινα σημάδια

Μέγιστο υψόμετρο: 378 μ. (πλατεία Μηλεών)

Πόσιμο νερό στη διαδρομή: όχι

                Η διαδρομή αυτή, που περνά από πολλά ενδιαφέροντα σημεία,  αρχίζει με ωραίο καλντερίμι προς τα Παυλάκια, στη συνέχεια κινούμαστε προς την κατεύθυνση του Νεοχωρίου μέχρι να φθάσουμε στο φράγμα Παναγιώτικο και κατόπιν ακολουθούμε το Πλατανόρεμα μέχρι τον παραθαλάσσιο οικισμό της Μπούφας. Από εκεί μπορούμε να επιστρέψουμε στην αφετηρία με τη διαδρομή Μπούφα-Μηλιές, ολοκληρώνοντας έτσι τον κύκλο, ή να πάρουμε το λεωφορείο για Βόλο από τον κεντρικό δρόμο της Μπούφας.

                Από την πλατεία των Μηλεών ακολουθούμε την άσφαλτο προς Βόλο. Ογδόντα μέτρα πιο κάτω, μόλις περάσουμε ένα πάρκινγκ κάτω δεξιά μας και ο δρόμος κάνει ελαφρά στροφή δεξιά, φεύγουμε λοξά  αριστερά σε φαρδύ πλακόστρωτο καλντερίμι, που αρχικά ανηφορίζει ελαφρά. Σε διασταύρωση καλντεριμιών παίρνουμε το δεξιότερο, που σε λίγο αρχίζει να κατηφορίζει. Το καλντερίμι γίνεται τσιμενταρισμένος δρόμος και βγαίνει στην άσφαλτο που πάει προς Τσαγκαράδα στο τελευταίο σπίτι του χωριού, σε σημείο όπου η άσφαλτος κάνει αριστερή στροφή και υπάρχει καθρέπτης ελέγχου της κυκλοφορίας.

Κατηφορίζουμε λοιπόν το καλντερίμι που συνεχίζει απέναντι προς μια κατάφυτη ρεματιά. Σε μια αριστερή στροφή που κάνει το καλντερίμι παρακάτω, έρχεται από δεξιά διακλάδωση που εξυπηρετούσε αυτούς που έρχονταν από το σταθμό του τρένου. Αυτή η διακλάδωση καταλήγει στην κύρια άσφαλτο των Μηλεών, εκατό μέτρα πιο κάτω από τη διασταύρωση που οδηγεί στο σταθμό του τρένου, πάνω σε μια απότομη δεξιά στροφή του δρόμου καθώς αυτός κατηφορίζει για Βόλο.

Το καλντερίμι μας, που διατηρείται καθαρό και σε καλή κατάσταση, περνάει τη ρεματιά και ανηφορίζει στην απέναντι πλαγιά έχοντας στα δεξιά έναν ελαιώνα. Φθάνοντας επάνω στη ράχη, όπου συναντούμε αγροτικό δρόμο, υπάρχει διακλάδωση του καλντεριμιού. Ο δεξιός (νοτιότερος) κλάδος αρχικά ακολουθεί την πορεία του δρόμου (φαίνεται το καλντερίμι μέσα στο δρόμο που κατηφορίζει), και κατόπιν, καθώς παρακάτω ο δρόμος κάνει δεξιά στροφή, φεύγει από την αριστερή πλευρά του δρόμου σαν μονοπάτι, που γρήγορα όμως ξαναγίνεται εντυπωσιακό καλντερίμι και περνά μικρό ρέμα. Στη συνέχεια φεύγει αριστερά μονοπάτι προς τον Άγιο Νικόλαο, ενώ το καλντερίμι συνεχίζει και ανηφορίζει μια πλαγιά βγαίνοντας σε ελαιώνα και από εκεί σαν στενός αγροτικός δρόμος βγαίνει σε χωματόδρομο που έρχεται από τον οικισμό Σταυροδρόμι, δίπλα στο σημείο όπου είναι τα μνήματα τριών παλικαριών που εκτελέσθηκαν από τους Γερμανούς στην Κατοχή.

Ο αριστερός τώρα κλάδος του καλντεριμιού από το σημείο που προανέφερα, διασχίζει λοξά τον αγροτικό δρόμο και κατηφορίζοντας ελαφρά βγαίνει σε άλλον δρόμο, που πενήντα μέτρα πιο κάτω μας οδηγεί στην ιστορική εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Αξίζει να επισκεφθούμε το μνημείο αυτό, απομεινάρι από το μοναστήρι που υπήρχε παλαιότερα εδώ. Δυστυχώς δεν θα μπορέσουμε να δούμε τις αξιόλογες τοιχογραφίες στο εσωτερικό του ναού, παρά μόνο στα κλεφτά από κάποια χαραμάδα της ξύλινης πόρτας εισόδου που παραμένει κλειδωμένη.

Επιστρέφοντας  προς τα επάνω από τον δρόμο που ήρθαμε, μετά από την αριστερή στροφή που κάνει φεύγοντας από τον  Άγιο Νικόλαο, πάμε δεξιά σε στενότερο χωματόδρομο και μετά από λίγα μέτρα βρίσκουμε στα αριστερά μας τη συνέχεια του καλντεριμιού, που προς τα δυτικά είναι κλεισμένο από βλάστηση, αλλά από το σημείο αυτό και πέρα είναι καθαρό και το ακολουθούμε με κατεύθυνση ανατολική. Προσπερνούμε εγκαταλελειμμένα κτήματα και αφού περάσουμε δύο μικρές ρεματιές, το καλντερίμι τελειώνει καθώς βγαίνει σε αγροτικό δρόμο, στον οποίο βαδίζουμε ανηφορίζοντας. Η ευρύτερη περιοχή εδώ λέγεται Παυλάκια.

Παραπάνω βγαίνουμε στον χωματόδρομο που έρχεται από τον οικισμό Σταυροδρόμι. Αν πάμε δεξιά, θα βγούμε στα μνήματα των εκτελεσθέντων που προανέφερα και θα συναντήσουμε τον άλλο (νοτιότερο) κλάδο του καλντεριμιού. Ετσι μπορούμε να κάνουμε ένα κύκλο για να επιστρέψουμε στις Μηλιές. Όμως, για να συνεχίσουμε προς το φράγμα Παναγιώτικο, πάμε αριστερά (ανατολικά) και σε  εκατό μέτρα δεξιά (νοτιοανατολικά) σε στενότερο χωματόδρομο,  που μας βγάζει σε πλάτωμα με ένα αλώνι αριστερά και μια σειρά από κυπαρίσσια στα δεξιά. Εδώ υπάρχει διασταύρωση μονοπατιών. Ένα μονοπάτι φεύγει αριστερά από το αλώνι μπαίνοντας στη βλάστηση και κατηφορίζοντας αρχικά με κατεύθυνση ανατολική-νοτιοανατολική, περνά δυο μικρές ρεματιές και βγαίνει σε αγροτικό δρόμο λίγο πάνω από το Παναγιώτικο. Βαδίζοντας στο δρόμο αυτό, μπορούμε στη συνέχεια να κατεβούμε στο φράγμα. Η εναλλακτική αυτή διαδρομή, αν και λίγο μακρύτερη, έχει το πλεονέκτημα ότι είναι ομαλή και αποφεύγει κάποιες κακοτοπιές της άλλης διαδρομής, που θα περιγράψω παρακάτω.

 Το άλλο μονοπάτι λοιπόν, μετά τα κυπαρίσσια, στρέφεται λοξά δεξιά κατηφορίζοντας προς νότον και σκορπίζει σε παράλληλες γιδόστρατες, μέχρι που βγαίνει σε στενό χωματόδρομο που ανοίχθηκε σαν αντιπυρική ζώνη. Κατηφορίζουμε για τριάντα μέτρα το χωματόδρομο και μετά πάμε λοξά αριστερά, σε μονοπάτι που στην αρχή είναι ασαφές (υπάρχουν κόκκινα σημάδια), μετά όμως ξεκαθαρίζει και κατηφορίζει απότομα με ζιγκ-ζαγκ με κατεύθυνση νότια-νοτιοανατολική, μέχρι που βγαίνουμε στα πρανή απέναντι από το φράγμα Παναγιώτικο. Εδώ το έδαφος έχει αλλοιωθεί εντελώς από την κατασκευή του τεχνικού αυτού έργου που, ναι μεν προμηθεύει με πόσιμο νερό όλο το Νότιο Πήλιο από τη μικρή τεχνητή λίμνη που δημιουργήθηκε, κόστισε όμως την καταστροφή ενός πέτρινου τοξωτού γεφυριού που υπήρχε εδώ (το γεφύρι της Ταράτσας ή Μαλαμάκη), από το οποίο έμειναν μόνο οι φωτογραφίες στο βιβλίο του αείμνηστου Νίκου Χαρατσή «Πέτρινα τοξωτά γεφύρια στο Πήλιο».

Κατεβαίνουμε ελεύθερα λοιπόν με προσοχή το τσιμενταρισμένο πρανές και φθάνουμε κάτω από το φράγμα, όπου πρέπει να περάσουμε ένα ρεματάκι που τρέχει δίπλα του και να σκαρφαλώσουμε  με λίγη δυσκολία στο δρόμο που περνά απέναντι. Κατόπιν βαδίζουμε στο δρόμο αυτό κατηφορίζοντας παράλληλα με το Πλατανόρεμα.

Μετά από ένα χιλιόμετρο, καθώς ο δρόμος κάνει δεξιά στροφή περνώντας μικρό ρέμα, λίγα μέτρα μετά τη στροφή βρίσκουμε μονοπάτι δεξιά που κατηφορίζει και το ακολουθούμε. Σε λίγο έχουμε διασταύρωση. Πάμε δεξιά και αμέσως το μονοπάτι χωρίζεται στα δύο. Το επάνω μονοπάτι οδηγεί σε εγκαταλελειμμένη ντριστέλα. Το κάτω μονοπάτι κατηφορίζει, γίνεται για λίγο καλντερίμι και φθάνει στο ρέμα όπου συνεχίζει στην απέναντι όχθη και μετά από λίγο περνά πάλι στην αριστερή όχθη, όπου υπάρχει και σωλήνας νερού στην πορεία του μονοπατιού, ο οποίος κατέβαζε το νερό σε άλλη ντριστέλα που βρίσκεται  πιο κάτω. Αν το ρέμα κατεβάζει πολύ νερό και έχουμε δυσκολία να το περάσουμε, τότε γυρίζοντας πίσω στην πρώτη διασταύρωση πάμε αριστερά και παρακάτω, εκεί που το μονοπάτι φαίνεται να κόβεται από κατολίσθηση, κατεβαίνοντας ελεύθερα λίγα μέτρα προς τα κάτω βρίσκουμε το μονοπάτι που έρχεται από την κοίτη και το ακολουθούμε. Αν αυτή η κατάβαση στη σάρα μας φαίνεται δύσκολη, γυρίζοντας δέκα μέτρα πίσω υπάρχει διακλάδωση που μας ανεβάζει στο δρόμο και ακολουθώντας τον βρίσκουμε σε λίγο μονοπάτι στα δεξιά, που συναντά  το χαμηλότερο μονοπάτι που αφήσαμε και κατεβαίνει στη δεύτερη αναπαλαιωμένη ντριστέλα, σε ένα πολύ όμορφο σημείο δίπλα στην κοίτη του ρέματος.

Αφήνοντας τη ντριστέλα, βαδίζουμε σε μονοπάτι στην αριστερή όχθη του ρέματος που παρακάτω συναντά πάλι το δρόμο. Βαδίζουμε για λίγο στην αριστερή όχθη και μετά περνούμε απέναντι, όπου συνεχίζουμε σε αγροτικό δρόμο ανάμεσα σε ελαιόδεντρα και μερικά καλύβια. Παρακάτω ο δρόμος γίνεται τσιμενταρισμένος και βγαίνει στον κύριο ασφαλτόδρομο. Βαδίζοντας προς τα δεξιά φθάνουμε σε πέντε λεπτά στην εκκλησία της Μπούφας, όπου καταλήγει και η διαδρομή Μηλιές-Μπούφα.