Βένετο – Καμάρι
Απόσταση: 8,9 χλμ.
Διάρκεια: 5 ώρες (καθαρός χρόνος πορείας 3.45΄)
Υψόμετρο: από 230 μ. (Βένετο) σε 275 (μέγιστο) σε 0 (Καμάρι)
Σήμανση: κόκκινα σημάδια
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: Όχι
Μια θαυμάσια πορεία στο άγνωστο βόρειο Πήλιο, που αρχίζει με αρκετό καλντερίμι από το Βένετο και στη συνέχεια βαδίζουμε σε μονοπάτι, το περισσότερο μέσα σε δάσος, κινούμενοι σε υψόμετρο 150-250 μέτρων περίπου, για να καταλήξουμε τελικά στην όμορφη παραλία Καμάρι κάτω από το Κεραμίδι και να δροσιστούμε στην θάλασσα του Αιγαίου. Είναι κατάλληλη για όλες τις εποχές, ακόμα και για το καλοκαίρι, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της γίνεται στη σκιά. Απαιτούμενα είναι μακριά παντελόνια, ένα κλαδευτήρι και γάντια κήπου, καθώς σε μερικά σημεία υπάρχουν βάτια και, ιδίως λίγο μετά το ρέμα του Πλατανάκου, θα χρειαστεί να τα καθαρίσουμε για να περάσουμε. Αλλιώς η διαδρομή είναι ανοικτή, βατή, σηματοδοτημένη με κόκκινα σημάδια και περιμένει να ανταμείψει με τα θέλγητρά της αυτούς που θα θελήσουν να την περπατήσουν.
Για να γυρίσουμε πίσω, μια λύση είναι να καλέσουμε ταξί από το Κεραμίδι (τηλ. 6977893576) ή και από τα Κανάλια (τηλ. 6945277835). Μια άλλη λύση μέσα σην τουριστική περίοδο, είναι να διανυκτερεύσουμε σε έναν ξενώνα στο Καμάρι και την επομένη να επιστρέψουμε στο Βένετο από το μονοπάτι Ο2 (Κεραμίδι-Βένετο), αφού πρώτα ανεβούμε στο Κεραμίδι (βλέπε διαδρομή Καμάρι-Κεραμίδι).
Αφετηρία μας είναι η εκκλησία της Υπαπαντής στο Βένετο, λίγο πριν την πλατεία αριστερά. Μπροστά από την εκκλησία βαδίζουμε για λίγα μέτρα σε καλντερίμι, και μετά βγαίνουμε και κατηφορίζουμε σε στενό τσιμεντόδρομο. Στα τελευταία σπίτια του χωριού ο τσιμεντόδρομος στρίβει, αλλά εμείς συνεχίζουμε να κατηφορίζουμε ευθεία βορειοδυτικά σε δύσβατο δρόμο, που σε λίγο γίνεται καλντερίμι (για λίγα μέτρα είναι κλεισμένο από βλάστηση και βαδίζουμε στο πλάι). Σύντομα βγαίνουμε σε αγροτικό δρόμο, ο οποίος περνά μικρό ρέμα και ανηφορίζει. Πιο πάνω υπάρχει διασταύρωση με άλλο δρόμο δεξιά. Εδώ αφήνουμε το δρόμο και πάμε ευθεία βορειοδυτικά μπαίνοντας σε μονοπάτι, που περνά πλάι από ένα σπίτι και μετά γίνεται καλντερίμι.
Το καλντερίμι περνά το Τρανό ρέμα και ανηφορίζει μέσα σε δάσος, όπου γίνεται πλέον μονοπάτι. Αγνοούμε κάποιες διασταυρώσεις, μένοντας στην κύρια πατημένη διαδρομή. Πιο πάνω βγαίνουμε σε βραχώδες πλάτωμα, τα Σχίσματα, που μας προσφέρει όμορφη θέα προς το χωριό και τη θάλασσα. Ξαναμπαίνουμε στο δάσος και λίγο πιο πέρα (προσοχή), υπάρχει διχάλα αριστερά με μονοπάτι που ανηφορίζει προς τα νοτιοδυτικά και βγαίνει σε καλύβι στη θέση Βίγλα. Εμείς, προσέχοντας τα κόκκινα σημάδια, πάμε δεξιότερα κατηφορικά προς βορράν και σε λίγο, στρίβοντας δυτικά, φθάνουμε στο ρέμα του Πλατανάκου. Εδώ παρακάτω η κοίτη σχηματίζει εντυπωσιακό καταρράκτη είκοσι μέτρων στο βράχο.
Περνούμε το ρέμα και ανηφορίζουμε στο μονοπάτι, που φαρδαίνει και μετατρέπεται σε εγκαταλελειμμένο αγροτικό δρόμο. Για τριάντα μέτρα ο δρόμος σχεδόν κλείνει από οργιώδη βλάστηση με βάτια. Εδώ είναι απαραίτητο ένα κλαδευτήρι και γάντια κήπου για να περάσουμε, ενώ ταυτοχρόνως θα μετανιώσουμε αν δεν φορέσαμε μακριά παντελόνια φεύγοντας από το σπίτι μας. Ευτυχώς πιο πάνω ο δρόμος είναι καθαρός και σε λίγα μέτρα μπαίνουμε δεξιά στο μονοπάτι, που σύντομα βγαίνει σε φαρδύ αγροτικό δρόμο πάνω σε φουρκέτα. Τον ακολουθούμε ανηφορίζοντας και παραπάνω, λίγα μέτρα πριν από απότομη αριστερή στροφή, ξαναβρίσκουμε στα δεξιά τη συνέχεια του μονοπατιού.
Το ωραίο μονοπάτι μέσα από το δάσος μας βγάζει σε ανοιχτό ανηφορικό πλάτωμα. Η περιοχή εδώ λέγεται Πορτοκαλύβια, κάποτε ήταν κατοικούμενη και είναι ωραίο σημείο για μια στάση με θέα στο Αιγαίο. Η συνέχεια του μονοπατιού είναι στην επάνω δεξιά άκρη του πλατώματος. Περνούμε ένα ρέμα και ανηφορίζουμε σε πετρώδη πλαγιά με μαρμαρόπετρα. Φθάνοντας στη ράχη, συναντούμε εγκαταλελειμμένο κτήμα με αλώνι. Εδώ η περιοχή λέγεται Κάτω Στεφάνι. Πάμε λίγο λοξά προς τα αριστερά, ανεβαίνοντας τις πεζούλες με ξερολιθιά με κατεύθυνση δυτική και βρίσκουμε ξανά το μονοπάτι, που παρακάτω περνά μεγάλη ρεματιά, το Αραπόρεμα. Ανηφορίζουμε στην απέναντι ράχη, τα Σφερδούκλια, δίπλα από παρατημένο ελαιοπερίβολο, περνούμε και άλλο ρέμα και ανηφορίζουμε στην επόμενη ράχη, την άνω Τσούκα, περνώντας πλάι από πέτρινο καλύβι. Εδώ κοντά, σύμφωνα με πληροφορίες του παλιού δασοφύλακα κ. Κουτσιμπάνα, υπάρχει μια σπηλιά.
Φθάνοντας πάνω στη ράχη, επιτέλους αγναντεύουμε το Καμάρι με το μικρό λιμανάκι του, από τα οποία μας χωρίζει μια μικρότερη ράχη, η κάτω Τσούκα. Κατεβαίνοντας, συναντάμε πόρτα τσομπάνη στο μονοπάτι, που την ανοίγουμε για να περάσουμε και την κλείνουμε πίσω μας. Τελικά το μονοπάτι μας τερματίζει σε τσιμενταρισμένο στενό δρόμο. Αριστερά μας βγαίνει και άλλο μονοπάτι στο δρόμο. Ακολουθώντας πλέον το δρόμο, κατηφορίζουμε ανάμεσα από εξοχικά σπίτια και φθάνουμε σε φαρδιά τσιμεντένια κοίτη ρέματος, που σύντομα μας βγάζει στην παραλία.
