Mονή Φλαμουρίου – Κάτω Κορομηλιά (μνημείο Αλφόνς)
Aπόσταση: 12,5 χλμ.
Διάρκεια: 5,5 ώρες (καθαρός χρόνος πορείας 4,5 ώρες)
Υψόμετρο: από 780 μ. (Σταυρός) σε 430 μ. (Βαθουλωμένη) σε 965 μ.(μέγιστο)
Σήμανση: κόκκινα σημάδια, πινακίδες
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: μονή Φλαμουρίου
Aυτή είναι μία θαυμάσια κυκλική διαδρομή με επίκεντρο τη μονή Φλαμουρίου, που περνά από τη θέση Κάτω Κορομηλιά (ή Κορομπλιά) και το μνημείο του Αλφόνς, στη θέση όπου βρέθηκε νεκρός το 1981.
Για να πάμε στην αφετηρία της διαδρομής, ακολουθούμε από την Ανω Κερασιά το χωματόδρομο προς τη μονή Φλαμουρίου (βατός και από κανονικά αυτοκίνητα, αλλά είναι προτιμότερο να κινηθούμε με 4Χ4). Ο δρόμος τερματίζει στην τοποθεσία Σταυρός και αρχίζουμε να κατηφορίζουμε σε φαρδύ μονοπάτι με τμήματα καλντεριμιού, μέσα σε δάσος οξιάς και καστανιάς, το οποίο σε 25 λεπτά μας φέρνει στο μοναστήρι. Αξίζει να περιηγηθούμε στο εσωτερικό της ιστορικής μονής, που ιδρύθηκε στο δεύτερο μισό του 16ου αιώνα και έχει τέσσερις μοναχούς, όμως τυχόν γυναίκες της συντροφιάς αναγκαστικά θα μας περιμένουν έξω, αφού για αυτές εδώ ισχύει το άβατο. Η μονή είναι αφιερωμένη στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος και γιορτάζει στις 6 Αυγούστου.
Από την είσοδο της μονής συνεχίζουμε στο κύριο μονοπάτι που κατηφορίζει ελαφρά, αγνοώντας δύο διασταυρώσεις με μονοπάτια που ανηφορίζουν δεξιά. Σε λίγο φθάνουμε σε κίτρινη πινακίδα πάνω στη ράχη. Εδώ αφήνουμε το κύριο μονοπάτι που συνεχίζει προς Βένετο και ταρσανά-Άγιο Νικόλαο και στρίβουμε δεξιά προς Κορομπλιά σε στενότερο μονοπάτι, που κατεβαίνει, περνά το ρέμα της Βαθουλωμένης και ανηφορίζει στην απέναντι πλαγιά μπαίνοντας για λίγο σε δάσος.
Περνούμε μικρό ξέφωτο και το μονοπάτι γίνεται πιο ασαφές, καθώς βαδίζουμε πλέον σε βραχώδες έδαφος με αραιή βλάστηση. Εδώ φεύγει και άλλη διαδρομή στα αριστερά, με βόρεια κατεύθυνση και μπλε σημάδια, που κατηφορίζει προς Παλιόκαστρο-Σπηλιές. Εμείς συνεχίζουμε να ακολουθούμε τα κόκκινα σημάδια, ανηφορίζοντας πάνω στη ράχη προς νότον, έχοντας άπλετη θέα τριγύρω. Τόπος άγριος και άγονος, με παράλληλες ράχες που χωρίζονται από ρεματιές, την αφρισμένη θάλασσα στις αφιλόξενες ακτές χαμηλά, πυκνά δάση στα ψηλώματα, και μόνο σημείο ανθρώπινης παρουσίας το μοναστήρι.
Φθάνοντας στην κορυφή, συναντούμε το τριγωνομετρικό κολονάκι της Κάτω Κορομηλιάς (827 μ.) και λίγο παραπέρα σε ένα βράχο το λιτό μνημείο του Αλφόνς: μια μπρούτζινη πλάκα, κομμένη από την καρίνα της βάρκας του, με χαραγμένα τα ονόματά του και εικόνες από τη φύση που λάτρεψε. Ο Αλφόνς Χοχάουζερ (1906-1981) έφυγε σε ηλικία 16 ετών από το σπίτι του στην Αυστρία και, περιπλανώμενος, κατέληξε στο Πήλιο. Δούλεψε σαν χοιροβοσκός και ψαράς, αναμίχθηκε σε θαλάσσιες αποστολές και καταδύσεις και ήταν παρών στην ανέλκυση του αγάλματος του Ποσειδώνος στο Αρτεμίσιο. Μετά τον πόλεμο δημιούργησε, αρχικά στο νησί Τρίκερι και αργότερα στο Κουλούρι κοντά στο Βένετο, ξενώνες για τη φιλοξενία επισκεπτών που ήθελαν να βρεθούν κοντά στη φύση. Όταν έμαθε πως είχε καρκίνο, μετά από πολλή περίσκεψη, ξεκίνησε ένα χειμωνιάτικο πρωινό και έφθασε στην Κορομπλιά, όπου τον σαβάνωσε το χιόνι. Η συναρπαστική ιστορία της ζωής και του θανάτου του υπάρχει στο βιβλίο του Κώστα Ακρίβου: Ποιος θυμάται τον Αλφόνς (εκδόσεις Μεταίχμιο 2010), καθώς και στον ιστότοπο http://www.alfons-hochhauser.de/ (στα γερμανικά).
Συνεχίζοντας προς νότον, μπαίνουμε σε δάσος οξιάς και βρίσκουμε μονοπάτι, που ανηφορίζει ομαλά έχοντας στα δεξιά μας μικρή ρεματιά. Πιο πέρα το μονοπάτι μπαίνει λοξά σε δασικό δρόμο, που δυστυχώς ανοίχθηκε πρόσφατα για υλοτομία, αλλοιώνοντας βίαια τον ανέγγιχτο ως τότε τόπο. Ο δρόμος σύντομα αρχίζει να κατηφορίζει με στροφές, κόβοντας διαδοχικά το μονοπάτι, που κατηφορίζει νοτιοδυτικά και αυτό ανάμεσα, σαν νεροφάγωμα σε πετρώδες έδαφος. Τελικά το μονοπάτι φθάνει σε χαρακτηριστικό δέντρο δίπλα σε μικρό μαντρί και ακολουθούμε πλέον το δρόμο (ο οποίος πρoηγουμένως τερμάτιζε εδώ), κινούμενοι τώρα σε ομαλό επίπεδο έδαφος (λάκκα) με κατεύθυνση αρχικά νότια και μετά νοτιοδυτική. Μετά από κάμποση πορεία (περίπου 1,5 χλμ.), ο δρόμος καταλήγει σε φαρδύτερο δασικό δρόμο, όπου αριστερά συνεχίζει διαδρομή προς μονή Σουρβιάς και δεξιά προς Άνω Κερασιά. Ομως, πενήντα μέτρα πριν φθάσουμε στη διασταύρωση αυτή, προσέχοντας στο δεξιό όχθο του δρόμου, βρίσκουμε τη συνέχεια του μονοπατιού για τo Φλαμπούρι, βλέποντας κόκκινα σημάδια και ορειβατικό πινακιδάκι.
Βαδίζουμε σε πολύ ωραίο μονοπάτι μέσα στο δάσος οξιάς. Λίγο παραπέρα, (προσοχή) σε διασταύρωση μονοπατιών πάμε δεξιά ακολουθώντας τα σημάδια. Από κάποια σημεία της διαδρομής έχουμε υπέροχη μακρινή θέα προς την ανατολή και από άλλα προς τη δύση. Παρακάτω, συναντούμε δασικό δρόμο που τερματίζει και συνεχίζουμε σε μονοπάτι ανάμεσα σε πανύψηλες οξιές, το οποίο τελικά μας βγάζει στο κύριο μονοπάτι προς το μοναστήρι, δίπλα σε σωλήνα και βρύση νερού, λίγο παρακάτω από το σημείο απ` όπου ξεκινήσαμε.
