Φυτόκο – Μακρινίτσα

Απόσταση: 7,1 χλμ.
Διάρκεια: 3,5 ώρες (με στάσεις)
Σήμανση: κόκκινα σημάδια
Υψομετρική διαφορά: από 195 (Φυτόκο) σε 700 σε 620 μ. (Mακρινίτσα)
Πόσιμο νερό στη διαδρομή: όχι

Η περιοχή του Φυτόκου ανήκε παλιότερα στην κοινότητα Μακρινίτσας. Η επικοινωνία γινόταν με καλντερίμι-μονοπάτι που βαδίζει ως επί το πλείστον σε πετρώδες έδαφος με χαμηλή βλάστηση, μας αποζημιώνει όμως με την εκπληκτική πανοραμική θέα που προσφέρει από διάφορα σημεία προς Μακρινίτσα-Πορταριά και Βόλο-Παγασητικό, μέχρι το Σέσκλο και την Κάπουρνα. Διαδρομή κατάλληλη ιδίως για το χειμώνα, δεν συνιστάται για ζεστές ημέρες με δυνατό ήλιο, καθώς δεν προσφέρει σχεδόν καθόλου σκιά. Καλό είναι να έχουμε μαζί μας και ένα κλαδευτήρι ή πριόνι, γιατί η βλάστηση  στο πρώτο μισό (κοντά στο Φυτόκο και Κλήμα) γίνεται κατά τόπους πολύ πυκνή. Από τη Μακρινίτσα μπορούμε να γυρίσουμε στο Βόλο είτε περπατώντας στο καλντερίμι είτε με λεωφορείο του ΚΤΕΛ και από το σταθμό λεωφορείων με ταξί να επιστρέψουμε στο Φυτόκο για να πάρουμε το αυτοκίνητό μας.

    Η αρχή μπορεί να γίνει από το πάρκινγκ στην εκκλησία της Παναγίας του Φυτόκου. Στην αρχή του πάρκινγκ δίπλα από προσκυνητάρι φεύγει στενός ασφαλτόδρομος δεξιά προς τα σπίτια του χωριού και αμέσως πάμε αριστερά σε χωματόδρομο που κατηφορίζει προς τη ρεματιά. Περνούμε από μια βρύση χωρίς νερό και φθάνοντας κάτω, καθώς ο δρόμος στρίβει, πάμε αριστερά σε στενότερο δρόμο που η είσοδός του φράσσεται με αλυσίδα. Λίγα μέτρα πριν ο δρόμος τερματίσει σε μάντρα, βρίσκουμε στα αριστερά μας το μονοπάτι, αρκετά φαρδύ, που ανηφορίζει με ζιγκ-ζαγκ. Φραγκοσυκιές και βάτα μας δυσκολεύουν για λίγο και βγαίνουμε σε παλιά βρύση βρίσκοντας και στοιχεία καλντεριμιού. Το μονοπάτι λίγο παραπάνω βγαίνει σε αγροτικό δρόμο που ακολουθούμε προς τα επάνω (δεξιά). Ενας δρόμος φεύγει δεξιά αλλά εμείς πάμε ευθεία. Πιο πάνω σε διασταύρωση τριών δρόμων πάμε δεξιά, σε νέα διασταύρωση πάλι δεξιά και κατόπιν αριστερά ανηφορίζοντας.

   Σε λίγο βλέπουμε το μονοπάτι στα αριστερά του δρόμου, αλλά είναι κλεισμένο από βλάστηση και βαδίζουμε δίπλα του σε παράλληλο μονοπάτι μέσα σε ελαιώνα. Παραπάνω, φθάνοντας αμέσως κάτω από σπίτι, το μονοπάτι ανηφορίζει ευθεία λίγο δεξιότερα από το σπίτι αυτό και βγαίνει λοξά σε  χωματόδρομο που ακολουθούμε προς τα δεξιά. Μετά από εκατό μέτρα και αφού προσπεράσουμε ένα καλυβάκι, βλέποντας τα κόκκινα σημάδια φεύγουμε προς τα επάνω στο μονοπάτι, που πορεύεται δίπλα ακριβώς και αριστερά από περίφραξη ιδιοκτησίας. Η θαμνώδης βλάστηση στενεύει το μονοπάτι που έχει στοιχεία καλντεριμιού. Παραπάνω μπαίνει για λίγο διάστημα αυλάκι νερού μέσα στην πορεία μας και μας δυσκολεύει και αυτό.

    Φθάνουμε στη ράχη και το μονοπάτι-καλντερίμι αρχίζει να κατηφορίζει προς μια αρκετά μεγάλη ρεματιά (Βαθύρρεμα). Στην απέναντι πλαγιά περνάει ο δρόμος που πάει προς τις πηγές Καλιακούδα και Ξηράκια μαζί με γραμμή της ΔΕΗ. Περνάμε το ρέμα, φθάνοντας επάνω διασχίζουμε το δρόμο και ανηφορίζουμε σε στενό δρομάκι που οδηγεί σε τσιμεντένιo κτίσμα δεξαμενής υδραγωγείου λίγα μέτρα ψηλότερα. Συνεχίζοντας, περπατάμε πλέον στην ξερή πετρώδη ράχη του Σαρακηνού έχοντας απεριόριστη θέα προς τα κάτω. Κάθε τόσο συναντάμε στοιχεία καλντεριμιού. Η ανάβαση γίνεται πιο ομαλή, βαδίζουμε για λίγο σε σαφές μονοπάτι σε επίπεδο έδαφος και κατόπιν αρχίζουμε να κατηφορίζουμε προς τη Μακρινίτσα. Στο ύψωμα υπάρχει σταυρός σε ανάμνηση των νεκρών της μάχης της Μακρινίτσας.

   Κατεβαίνοντας, φθάνουμε στο πέτρινο τοξωτό γεφύρι της Πατωσιάς και ανηφορίζουμε σε μονοπάτι που φθάνει σε μια βρύση χωρίς νερό. Προχωρώντας ευθεία, στρίβουμε σε λίγο αριστερά επάνω σε καλντερίμι που περνά δίπλα από το θαυμάσιο αναπαλαιωμένο αρχοντικό που στεγάζει το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης  και βγαίνει στην πλατεία, δίπλα ακριβώς στο καλντερίμι που κατηφορίζει για Βόλο.